Wszystkie gospodarstwa, bez względu na wielkość, nawet małe, muszą mieć zbiorniki na gnojówkę i gnojowicę oraz płyty obornikowe/gnojowe.
Inspekcja Ochrony Środowiska już w styczniu 2025 roku ruszyła z kontrolami sposobu gromadzenia i przechowywania nawozów naturalnych, powstających w związku z chowem i hodowlą zwierząt oraz zgodności z przepisami posiadanych już płyt obornikowych i zbiorników na gnojowicę.
Jakie kary?
– 2936,53 zł za stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami,
– 4404,80 zł za przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami,
– 734,13 zł za brak dokumentacji realizacji Programu,
– 734,13 zł za brak planu nawożenia azotem.
Wszystkie gospodarstwa, nawet bardzo małe, a prowadzące chów lub hodowlę zwierząt gospodarskich, mają obowiązek wybudowania instalacji do przechowywania nawozów naturalnych. Termin minął 31 grudnia 2024 r. Od 1 stycznia – kto nie ma, zapłaci karę. Aż w końcu wybuduje.
Płyta obornikowa
na której gromadzimy nawóz stały, musi mieć szczelne, betonowe podłoże i murki oporowe oraz właściwe, zgodne z przepisami odprowadzenie dla gnojowicy do zbiornika (opisanego poniżej). W większości przypadków jej budowa wymaga zgłoszenia, a w niektórych sytuacjach – uzyskania pozwolenia na budowę. Przepisy te różnią się w zależności od lokalizacji gospodarstwa i jego wielkości.
Minimalna odległość płyty gnojowej od granicy działki jest określona w przepisach dotyczących ochrony środowiska i zagospodarowania przestrzennego. Standardowo wynosi ona od 4 do 5 metrów, ale w przypadku specyficznych warunków może być większa (szczegóły w przepisach). Warto także zwrócić się o poradę do właściwego wydziału Starostwa Powiatowego.
„Azotowe jeziora” zakazane
Wszystkie zbiorniki przeznaczone do przechowywania nawozów płynnych muszą zapewniać odpowiednią szczelność i być przykryte. W przypadku zbiorników żelbetowych może to być pokrywa w postaci płyty.
Zbiornik powinien być umieszczony przynajmniej 10 m od budynków, które są przeznaczone do pobytu ludzi i co najmniej 15 m od ich okien i drzwi.
Ważne są również odpowiednie głębokości instalowania zbiorników poniżej głębokości przemarzania, czyli w zależności od lokalizacji, na poziomie od 0,8 do 1,4 m.
Zbiorniki muszą być: zamknięte, nieprzepuszczalne
z „wejściem” do sprowadzania płynów i „wyjściem” do odpompowywania w celu transportu i nawożenia oraz kominkiem wentylacyjnym.
Zbiorniki elastyczne lub z dopuszczalnych tworzyw (zakup z montażem, atest) lub betonowe – te drugie muszą być wykonane z betonu, który zapewnia odpowiednią wytrzymałość i niską nasiąkliwość.
Zbiorniki o pojemności do 25 m3 nie wymagają pozwolenia na budowę i mogą być instalowane w ramach zgłoszenia.
Przechowywanie odpadów w szczelnych i dobrze zabezpieczonych instalacjach zapobiega przeniknięciu szkodliwych substancji do gleby i wody, co jest kluczowe dla utrzymania czystości ekosystemów. Dodatkowo, systematyczne opróżnianie i stosowanie gnojowicy jako naturalnego nawozu, pod warunkiem odpowiedniego rozcieńczania i aplikacji, może przyczynić się do obiegu materii i ograniczenia zużycia chemicznych środków nawozowych.
Źródło przepisów: DZIENNIK USTAW RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, Warszawa, dnia 7 lutego 2023 r., Poz. 244, ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 31 stycznia 2023 r. w sprawie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”
