Piskorzyna położona jest na północ od Wińska, przy drodze prowadzącej z Wińska do Wąsosza. W północnej części miejscowości od drogi tej wyprowadzona została droga w kierunku Wrzącej i Kamienia Górowskiego. Na południe od miejscowości przebiegają tory kolejowe linii Ścinawa – Rawicz.
Zabudowa wsi utrzymana jest w historycznych granicach. Wieś posiada układ ulicówki, o zabudowie zgrupowanej wzdłuż drogi wiejskiej odchodzącej w kierunku północnym od drogi głównej.
Za najstarszą wzmiankę, o Piskorzynie należy uznać zapis pochodzący z 1305 roku, zawarty w Liber fundationis episcopatus Yratislawiensis, dokumentu wymieniającego wsie, płacące czynsz na rzecz biskupstwa wrocławskiego. W wieku XVI i XVII w Piskorzynie znajdowało się sołectwo dziedziczne (w roku 1845 właścicielem sołectwa był Schulz).
W roku 1855 dobra piskorzyńskie przeszły w ręce rodziny von Scholler. W roku 1894 obok dotychczasowego właściciela dóbr Arnolda Schollera wymieniony jest także Carl Skene – Tajny Radca Handlowy z Wrocławia. W ich posiadaniu majątek pozostawał do 1926 roku. Od tego roku, do czasów II wojny światowej majątek należał do rodziny Skene.
Kościół p.w. Niepokalanego Serca NMP
Około roku 1520 w Piskorzynie wybudowany został kościół protestancki. Po roku 1745 kościół w Piskorzynie zyskał rangę kościoła parafialnego. W latach 1870-1871 wzniesiono nową świątynię. Następnie w roku 1897 zbudowano plebanię. 5 sierpnia 1916 roku miał miejsce pożar kościoła. W bardzo szybkim tempie świątynia została zabezpieczona i prowizorycznie odbudowana. 10 listopada nastąpiło jej poświęcenie. Jednak prawdopodobnie ogólny stan techniczny obiektu był zły. Podjęto więc decyzję o budowie nowego kościoła. Nowy obiekt gotowy był już w roku 1920.
Zespół pałacowo-folwarczny
Pałac pierwszy raz wzmiankowany był w roku 1787. Obecny budynek wzniesiony został ok. 1880 roku, na miejscu wcześniejszej siedziby, powstałej w poł. XVIII wieku. W pałacu zachowały się liczne elementy wyposażenia: stolarka okienna i drzwiowa, boazeria w holu. W budynku znajduje się reprezentacyjny salon z zachowanym wystrojem. Pomieszczenie przykryte jest bogato zdobionym drewnianym kasetonowym stropem; ściany wyłożono boazerią. Zachował się również dekoracyjny piec kaflowy.Za pałacem po jego wschodniej stronie znajduje się założony pod koniec XIX wieku post-romantyczny park. W północnej części parku znajduje się staw. Widoczne są również pozostałości szpaleru grabowego. Występują pomnikowe egzemplarze dębów. Obecnie układ parku nie jest czytelny, gdyż gęsto zarośnięty został samosiewem. Zabudowania folwarku, historycznie określanego jako „Niederhof’, powstały w pierwszych latach XX wieku. Do dnia dzisiejszego zachowany jest układ folwarku. Stan zachowania większości budynków gospodarczych jest stosunkowo dobry.